Jednym z warunków do spełnienia przez beneficjentów programu MdM jest limit powierzchni użytkowej nabywanego mieszkania, tj. lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.  Tylko wówczas można uzyskać kredyt hipoteczny z dopłatą. Przypomnijmy – osoby bezdzietne oraz te posiadające nie więcej niż dwoje dzieci nie mogą przekroczyć 75 mkw.( w przypadku lokalu mieszkalnego) oraz 100 mkw. (dla domu jednorodzinnego).  Pozostałe osoby, czyli te które wychowują przynajmniej troje dzieci (lub więcej) są ograniczone limitem powierzchni użytkowej 85 mkw. (lokal mieszkalny) i 110 mkw. (dom jednorodzinny).

W związku z powyższym, osoby chcące skorzystać z programu „Mieszkanie dla Młodych” muszą znaleźć lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, odpowiadający ustawowym kryteriom powierzchni, a raczej mieszczący się w granicach ustawowych. I tu powstaje pytanie. Co to jest powierzchnia użytkowa? Jak ją liczyć? Jakie pomieszczenia kwalifikują się do powierzchni użytkowej a jakie nie? To jedziemy, po kolei.

Punktem wyjściowym jest określenie definicji „lokalu mieszkalnego” i „domu jednorodzinnego”. Zwróćmy uwagę, że oba te pojęcia zawierają się w ogólnym pojęciu „mieszkania”, do którego można otrzymać dofinansowanie.

Jeśli chodzi o lokal mieszkalny, to ustawa o MdM (ustawa z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi) odsyła do definicji samodzielnego lokalu mieszkalnego, zawartej w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Zgodnie z nią. Czytaj dalej →